Wirtualne Muzeum Wojny w Wietnamie

M41A3 Walker Bulldog

english version

M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3 M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3M-41A3

Historia rozwoju konstrukcji

Po zakończeniu Drugiej Wojny Światowej Armia USA stanęła przed koniecznością podjęcia wielu trudnych decyzji, między innymi dotyczącymi używanego przez nią sprzętu. 1 listopada 1945 roku zebrała się komisja pod przewodnictwem generała Josepha W. Stillwella, która 19 stycznia 1946 roku opublikowała raport w którym sformułowała zalecenia dotyczące rozwoju nowych konstrukcji czołgów dla Armii USA. Jednym z zaleceń było opracowanie nowego czołgu lekkiego z uwzględnieniem doświadczeń Drugiej Wojny Światowej i najnowszych rozwiązań technicznych dla pojazdów pancernych. Nowo projektowany czołg oznaczono T37. Był to pojazd o masie poniżej 25 ton, czteroosobowej załodze, napędzany przez nowo opracowany silnikiem i skrzynie biegów i uzbrojony w działo 76mm. Po modyfikacjach, m.in. wymianie działa 76mm na nowocześniejsze o takim samym kalibrze konstrukcja ta została oznaczona T41.

Pierwszy prototypowy T37 rozpoczął testy na poligonie w Aberdeen 30 maja 1949 roku, potem dołączyły do niego trzy T41. Były one wyposażone w system stabilizacji działa Vickers z dalmierzem dwuobrazowym. System ten dawał czołgowi T41 bardzo korzystne możliwości trafienia celu pierwszym strzałem, jednak wymagał jeszcze dopracowania w związku z czym zrezygnowano z niego, niestety także z dalmierza, który był integralną częścią systemu Vickersa. Testy wykazały także szereg usterek silnika i skrzyni biegów, które musiały zostać poprawione. Zalecono też montaż pomocniczego silnika zasilającego systemy czołgu kiedy główny silnik był wyłączany dla oszczędności paliwa. W konstrukcji T41 wprowadzono też liczne zmiany takie jak zwiększenie średnicy pierścienia wieży, zmianę rozmieszczenia miejsc załogi wewnątrz wieży (na takie jak w czołgach średnich) czy likwidację karabinów maszynowych które przedtem były umieszczone w zasobnikach po bokach wieży.

W 1948 roku na producenta nowego czołgu wybrano Cadillac Motor Car Division, część General Motors, a w styczniu 1950 został podpisany kontrakt na budowę 100 przedseryjnych czołgów T41E1, z których dwa miały zostać ukończone i przetestowane zanim Cadillac przystąpił do budowy całej serii próbnej. Ten uporządkowany plan został zakłócony wybuchem wojny w Korei w czerwcu 1950 roku, zanim pilotażowe czołgi zostały ukończone. W świetle tego wydarzenia zdecydowano się na natychmiastowe uruchomienie produkcji seryjnej, licząc się z koniecznością kosztownego wprowadzania poprawek na gotowych pojazdach. Poza tym wielkość kontraktu zwiększono do 1000 pojazdów i ta liczba była potem jeszcze powiększana. Cała produkcja czołgów M41 i jego modyfikacji trwała od połowy 1951 roku do 1954 roku i wyprodukowano 3729 pojazdów. W momencie ukończenia testów w marcu 1952 roku było gotowych ponad 900 czołgów i musiały być one przerabiane, żeby Armia USA mogła je przyjąć na uzbrojenie. Najważniejszą zmianą była wymiana napędu systemu podniesienia działa i obrotu wieży z impulsowego systemu elektrycznego na hydrauliczny, opracowany przez firmę Cadillac. Czołgi z impulsowym systemem elektrycznym były oznaczone T41E1, a z systemem hydraulicznym T41E2. Ostatecznie udało się poprawić elektryczny system impulsowy na tyle, że większość najwcześniej wyprodukowanych czołgów mogła go zachować. Wtedy też nastąpiła standaryzacja nowych czołgów i maszyny oznaczone T41E1 otrzymały oznaczenie M41 a T41E2 oznaczono M41A1. Czołg znany początkowo jako Little Bulldog otrzymał w końcu nazwę Walker Bulldog, na cześć generała porucznika Waltona H. Walkera który zginął w Korei w wypadku Jeepa.

Po zakończeniu produkcji Cadillac skupił się na prowadzeniu programów modernizacyjnych czołgów M41 i M41A1. Jednym z problemów, które próbowano rozwiązać, był niewielki zasięg. Żeby to poprawić zastąpiono gaźnik w silniku systemem wtrysku paliwa. Z takim systemem silnik zmieniał oznaczenie na AOSI-895-5 i pozwalał w porównaniu z silnikiem gaźnikowym na oszczędności paliwa w okolicy 20%. Napędzane nowym silnikiem M41 i M41A1 zmieniały oznaczenie odpowiednio na M41A2 i M41A3.

Na podstawie konstrukcji czołgu M41 budowano także szereg różnyc h, specjalistycznych pojazdów, takich jak M42 Duster (samobieżne działo przeciwlotnicze, 2x 40mm Bofors), transporter opancerzony M75 i haubice samobieżne M44 (155mm) i M52 (105mm).

W Armii USA czołgi M41 zaczęto relatywnie szybko wycofywać ze służby, ale znajdywali się na nich chętni na całym świecie. Jednym z nowych użytkowników była Armia Republiki Wietnamu (ARVN), która otrzymała we wrześniu 1964 roku w celu zastąpienia dotychczas przez nią używanych M24 Chaffee. Szkolenie na nowym typie sprzętu trwało od lutego do grudnia 1965 roku. Pierwsze akcje bojowe miały miejsce już w październiku 1965 roku kiedy grupa 15 czołgów brała udział w akcji przełamywania okrążenia obozu sił specjalnych w Plei Me. W późniejszych latach zdarzało się, że Południowowietnamskie M41A3 napotykały czołgi Armii Demokratycznej Republiki Wietnamu – PT-76 albo T-54. Południowowietnamskie M41A3 czesto pokazywały wtedy, że mogą być skutecznie używane do zwalczania takich przeciwników, jeśli zostaną racjonalnie wykorzystane.

Czołgi ARVN były malowane na kolor amerykańskiego OD czyli FS34087. Zwykle były pozbawione jakichkolwiek oznaczeń poza numerem rejestracyjnym w postaci czarnych cyfr na żółtym prostokątnym polu z przodu i z tyłu czołgu. Czasem trafiały się oznaczenia jednostki albo indywidualne, malowane przez daną załogę. Charakterystyczne dla czołgów ARVN było przewożenie dużej ilości różnorodnego wyposażenia i materiałów na czołgu. Ich rozmieszczenie nie było ustandaryzowane. Szczególnie rzuca się w oczy duża ilość amunicji do karabinu maszynowego 12,7 mm.

opis budowy modelu

Parametry techniczne czołgu M41A1

Długość (bez działa): 5820 mm
Długość (z działem): 8120 mm
Wysokość: 3020 mm
Szerokość: 3200 mm
Masa służbowa: 23500 kg
Uzbrojenie główne: armata 76 mm M32 (łoże M76A1 w wieży)
Uzbrojenie pomocniczne: karabin maszynowy 12,7 mm M2HB i karabin maszynowy 12,7 mm M2E1HB zamocowany współosiowo z działem 76 mm
Opancerzenie kadłub: od 9mm (tył) do 38mm (przód)
Opancerzenie wieża: od 13mm (tył góra) do 32mm (osłona jarzma)
Napęd: Silnik benzynowy Continental AOS-895-3; 6 cylindrowy, przeciwsobny (bokser), czterosuwowy, z turbodoładowaniem;
Moc (całkowita/dostępna): 324 kW @ 2400 obr/min. / 368 kW @ 2800 obr/min.
Moment obrotowy: 1220 Nm @ 2100 obr/min. / 1302 Nm @ 2400 obr/min.
Zapas paliwa: 530 L
Przekładnia: Allison CD-500-3, 2 zakresy do przodu, 1 wsteczny
Zawieszenie: Drążki skrętne
Prędkość (na drodze): 72 km/h
Zasięg: 160 km
Głębokość brodzenia: 1,2 m
Pokonywanie rowów: 1,8 m
Przeszkody pionowe: 0,71 m
Załoga: 4 osoby

Bibliografia:

Jim Mesko: M41 Walker Bulldog in action - Squadron/Signal Publications, 1991

R. P. Hunnicut: Sheridan. A History of the American Light Tank. Volume 2 - Presidio Press, 1995

afvdb.50megs.com/usa/m41bulldog.html

www.fas.org/man/dod-101/sys/land/m48.htm

Wikipedia - czołg M41 Walker Bulldog

mikesresearch.com/2019/03/24/m41-walker-bulldog/

---

strona główna