Russ zaczął pracę nad kadłubem od zajęcia się kabiną załogi. Najpierw zmodyfikował tablicę przyrządów:
Kokpit został prawie całkowicie przebudowany. Russ musiał usunąć konsolę środkową i umieścić ją w innym miejscu. Lewa i prawa konsola również były za wysokie i za wąskie. Russ dodał także takie szczegóły jak kolumny sterowe, zespół przepustnicy i kolejna skrzynka, która znajduje się przed konsolą, ale brakowało jej w zestawie – część systemu autopilota. Fotele wyrzucane musiały zostać zbudowane od podstaw, ponieważ te z zestawu były beznadziejnie niedokładne. Jedyne, co Russ zachował z zestawowych części, to tylna ścianka z zagłówkiem. Gotowy zespół kokpitu można zobaczyć na zdjęciu poniżej. Russ zdecydował się nie podejmować prób odwzorowywania stanowisk nawigatora i walki radioelektronicznej, ponieważ nie byłyby one widoczne bez wycięcia części kadłuba:
Komora bombowa jest również szczegółowo wyposażona. Poniżej możesz zobaczyć części wykonane z płyty polistyrenowej o grubości 1 mm zamontowane w prawej połówce kadłuba:
Russ był tak miły, że dostarczył szablony części dla tych z Czytelników, którzy chcieli by sami zbudować podobną komorę bombową:
Zestaw zawiera dolną łukowatą część przedniej przegrody odlaną razem z połówkami kadłuba, więc wystarczy dodać tylko górną część (przednia przegroda na obrazku powyżej), aby ukończyć przednią przegrodę. Użyj także tej dolnej przegrody, aby ukształtować dolną część tylnej przegrody:
Jeśli chcesz, aby drzwi komory bombowej były otwarte do pozycji załadunku, musisz wyciąć z połówek kadłuba gorne drzwi komory bombowej. Są one wyraźnie zaznaczone na każdej połowie kadłuba, jak pokazano poniżej. Użyj ostrego ostrza noża Xacto i tnij ostrożnie i wielokrotnie, aż drzwi zostaną oddzielone.
Po obu stronach tuż nad krawędzią komory bombowej znajdowały się chodniki (pomosty). Stanowiły one część ścieżki, która umożliwiała czołganie się, kucanie i potykanie się na całej drodze z kokpitu do przedziału strzelca tylnego.:
Zdecydowanie dodają one szczegółowości modelowi, więc jeśli chcesz je dodać, postępuj zgodnie z poniższą instrukcją:
Russ dodał do drzwi komory bombowej elementy z kartonu i paska polistyrenu, jak pokazano poniżej. Zauważ, że to tylko „sugestia” rzeczywistych szczegółów a nie ich dokładne odwzorowanie:
W tym momencie są dwie możliwości montażu drzwi do kadłuba:
Do tego zadania potrzebne będą zszywki biurowe. Zapoznaj się z poniższym diagramem (UWAGA: zdjęcie przedstawia drzwi już zamontowane w tym momencie, ale montaż górnych drzwi do kadłuba przed przymocowaniem dolnych drzwi pozwoli Ci zaoszczędzić wiele zmartwień.)
Po przymocowaniu górnych drzwi do kadłuba przymocuj odpowiednie dolne drzwi do górnych drzwi tak, aby znajdowały się pod kątem 90 stopni w stosunku do górnych drzwi, jak pokazano poniżej. UWAGA: Russ sugeruje, abyś najpierw użył gumy lub lepkiego kleju, aby ustawić drzwi pod odpowiednim kątem, a następnie przyklej je na stałe:
Zespoły blokujące drzwi komory bombowej:
Zaczynając od wręg kadłuba na końcach komory bombowej, Russ użył zdjęcia jednego końca prawdziwej komory bombowej modelu D i wydrukował dwie kopie na papierze fotograficznym (patrz ilustracja poniżej), a następnie przykleił wydruki do obu wręg. Jeśli chcesz wykorzystać poniższy obrazek, pobierz go i wydrukuj. Być może trzeba będzie zmienić jego rozmiar, aby dopasować jego wielkość do wręgi w modelu:
Poniższe zdjęcie przedstawia jeden wydruk przyklejony do przedniej przegrody:
To wszystko, co w tym momencie musisz zrobić z przednią ściana komory bombowej. Jednak przed tylną przegrodą w dolnej części znajdował się panel, jak pokazano na zdjęciu poniżej:
Utwórz ten panel z płyty polistyrenowej o grubości 0,5 mm według wymiarów pokazanych poniżej:
Przetestuj dopasowanie panelu, aby upewnić się, że będzie on prawidłowo pasował do krzywizny kadłuba, jak pokazano poniżej, następnie pomaluj panel na ten sam kolor co komora bombowa:
Dwa poniższe zdjęcia przedstawiają dodanie dodatkowych szczegółów i siłowniki drzwi komory bombowej na każdym końcu. Ponieważ Russ chciał pokazać drzwi komory bombowej w pozycji załadunku, siłowniki pokazano jako odłączone. Użył on też kilku elementów do odwzorowania pompy hydraulicznej siłowników pomiędzy ich ramionami. Dodaje to trochę głębi i dobrze uzupełnia płaski wydruk na czołowej ścianie komory bombowej. Russ dodaje, że ramiona siłowników były zawsze odłączane ze względów bezpieczeństwa, ilekroć z jakiegokolwiek powodu drzwi komory bombowej pozostawały otwarte.
Jeszcze jedno zdjęcie przedstawia komorę bombową z zainstalowanymi dwoma magazynkami bombowymi i pustym miejscem oczekującym na założenie kolejnego magazynka bombowego:
Russ udostępnił także instrukcje dotyczące budowy ramki do montażu klipsów dla tych, którzy chcą zrobić ją dla siebie - można je zobaczyć na następnym zdjęciu:
Następną rzeczą, którą należało się zająć, była antena radaru nawigacyjnego APS-104, która zostanie umieszczona w dole przedniej części modelu. Ponieważ ten model samolotu będzie częścią dioramy, osłona radaru zostanie pokazana jako zdjęta na czas prac nad nim. Russ twierdzi, że trudno było znaleźć dokumnetację tego radaru, więc musiał zgadywać, na przykład co do zespołu falowodu. Jedno z ze zdjęć dokumentacyjnych można zobaczyć poniżej:
Efekty pracy Russa nad radarem możecie zobaczyć na poniższym zdjęciu:
Wnętrze przedziału w którym radar jest zamontowany (dolna część przodu kadłuba) również musiało zostać odpowiednio szczegółowo wykończone. Trudno było zdobyć dobre zdjęcia tego przedziału, prawdopodobnie dlatego, że ówczesny sprzęt był tajny. Poniżej można zobaczyć dwa takie zdjęcia dokumentacyjne:
Russ wstrzymywał się z instalacją anteny do czasu wykończenia innych szczegółów kadłuba, aby uniknąć uszkodzenia tego delikatnego zespołu:
Russ odwzorował izolację pokrywającą gródź oddzielającą komorę radaru od przedziału załogi. Do uformowania izolacji użył szpachli firmy Testors, ale od razu stało się jasne, że próby obrabiania tej powierzchni już po zamontowaniu grodzi w modelu nie są najlepszym rozwiązaniem. Niestety dodał już przegrodę i zamknął model, zanim dostępne były odpowiednie zdjęcia referencyjne. Dużo lepiej byłoby wymodelować izolację na grodzi przed jej zainstalowaniem w kadłubie.
Russ dodał także odwzorowanie trzech (prawdopodobnie) zasilaczy po prawej stronie grodzi. Niestety, przed zrobieniem tego zdjęcia usunięto wiele elementów wyposażenia zainstalowanego w przedziale anteny nawigacyjnej, ale każde zdjęcie stanowiło element układanki i ostatecznie można było dodać więcej szczegółów:
Poniżej znajduje się zdjęcie anteny radaru nawigacyjnego zainstalowanej w swoim przedziale, którego Russ używał zanim znalazł inne dobre zdjęcia tej części samolotu. Na tym etapie Russowi udało się znaleźć tylko jedno zdjęcie przedstawiające antenę radaru od tyłu, więc musiał zgadywać, jak dokładnie wyglądał falowód zasilający i mocowanie anteny:
Russ dodał górne otwory wentylacyjne na lewej i prawej burcie w sekcji 47, ale z dodaniem dolnych 6 wywietrzników musiał poczekać do czasu, gdy kadłub został zamknięty i zaczął pracować nad antenami ECM.
Poniżej znajduje się zdjęcie stanowiska tylnego strzlca na prawdziwym samolocie oraz model Russa tego stanowiska na B-52D z lewą osłoną zdemontowaną w celu konserwacji. Russ przypomniał sobie, jak żołnierze MMS (sekcji amunicyjnej) pracowali nad tą bronią. W palącym słońcu byliby po łokcie ubrudzeni olejem i smarem. Ci goście mieli najcięższą pracę ze wszystkich, nawet gorszą niż ECM, i pracowali naprawdę ciężko. U wielu żołnierzy MMS w wyniku pracy ze środkiem do usuwania smaru z broni wystąpiły problemy z wątrobą, nerkami lub nowotwór. Żaden inny warsztat nie miał więcej do zrobienia ani nie pracował ciężej niż MMS.
Poniżej znajduje się zdjęcie rzeczywistego przedziału strzelca tylnego B52D (dzięki uprzejmości G. Holmesa) i modelu Russa z dodanymi kilkoma szczegółami – Russ stwierdził, że dorobione przez niego części są „jedynie sugestywne, a nie dokładne”:
Russ pamięta, że wiele razy musiał pracować w tym przedziale. Jest tam bardzo wąsko i ciasno, ze zwisającymi kablami i wężami, co czyni go jeszcze bardziej zatłoczonym. Siedzenie składa się, dzięki czemu strzelec może wsiadać i wysiadać. W prawej tylnej części przedziału znajduje się właz otwierany na zewnątrz, a tuż za tym, który otwiera się do wewnątrz, do sekcji 47, w której zainstalowano nadajniki zakłócające i wyrzutnie pasków folii aluminiowej (dipoli odbijających, ang. chaff), znajduje się kolejny właz.
Russ natknął się na kilka zdjęć wnętrza sekcji 47! Pochodzą one ze strony internetowej Muzeum Narodowego Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Oto link .
Przewiń w dół do obrazów Kokpitu 360 i kliknij jeden z 5 zestawów panoramicznych widoków, po których możesz się poruszać – warto je zobaczyć! Możesz użyć strzałek na dole każdego widoku lub po prostu przesuwać myszką. Poniższe zdjęcia pochodzą z linku zatytułowanego "aft equipment".
Poniższy zdjęcie przedstawia wnętrze przedziału 47 patrząc w przód. Magazynki dipoli odbijających (chaff) montowane są pionowo po prawej i lewej stronie. „Piekarniki”, w których znajdowały się nadajniki ECM, można zobaczyć dalej, za magazynkami dipoli. Russ wspomina: „Można sobie wyobrazić próbę przeciągnięcia 150-funtowego nadajnika po wąskim chodniku obok całego tego sprzętu. Samo wkładanie i wyjmowanie ich z piekarników było wymagającym zadaniem”.
Następne zdjęcie przedstawia przedział 47 patrząc w tył. Na pierwszym planie znajduje się właz do przedziału 47. Właz do przedziału tylnego strzelca widać z tyłu, na końcu pustej przestrzeni. Russ: „Można było przeczołgać się z jednego końca B-52D na drugi – robiłem to wiele razy, szukając problemów z okablowaniem. Nie jest to przyjemne doświadczenie w upalne popołudnie, nawet przy otwartych drzwiach komory bombowej.”
Russ napotkał problem podczas maskowania osłony strzelca, gdy pojawiła się na niej seria drobnych pęknięć. Były tak małe, że próbował je zniwelować za pomocą "Future" - bezbarwnego lakieru akrylowego. Ale gdy miał już malować te osłonę, rozpadła się na kawałki (patrz poniżej – na zdjęciu jest sklejona w celu wykonania pomiarów).
W związku z tym Russ postanowił spróbować zbudować osłonę od zera. Zbudował ramy oszklenia z przezroczystego plastiku, a następnie je pomalował. Panele „szklane” zostaną dodane później.
