Haubica samobieżna M110 weszła do służby w roku 1963. Była wtedy najcięższą samobieżną jednostką broni artyleryjskiej w armii USA. Zastąpiła w służbie inne haubice samobieżne kalibru 203 mm: M43 i M55 Historia samej haubicy sięga czasów I Wojny Światowej, gdzie w Wielkiej Brytanii powstała Haubica 8 cali (dokładnie 203,2 mm) później wyeksportowana do Stanów Zjednoczonych, używana w czasach drugiej wojny światowej w wersji ciągnionej.
W 1956 roku US Army rozpoczęła rozwój nowej konstrukcji, wymagano od niej między innymi możliwości transportu powietrznego. firma Pacific Car&Foundry przedstawiła szereg prototypów dział samobieżnych 155 mm, 175 mm i haubic 203 mm. W rezultacie prób zdecydowano się wprowadzić do produkcji działo samobieżne 175 mm jako M107, haubice samobieżną jako M110 i wóz zabezpieczenia technicznego M578 - wszystkie te konstrukcje na tym samym podwoziu i ze znaczną unifikacją częsci.
Haubice samobieżne M110 działają zwykle jako artyleria dywizyjna. Każdy pojazd typu M110 operuje razem z pojazdem amunicyjnym, w tej roli występuje zwykle M548. Załoga takiego zespołu składa się z 13 osób, w tym 2 kierowców. Pięć osób przenoszonych jest na M110 razem z dwoma pociskami gotowymi do użycia, reszta zespołu i amunicji przenoszona jest na M548.
M110 wyposażony jest w hydraulicznie wysuwany lemiesz z tyłu kadłuba, który mocuje pojazd do ziemi i przejmuje siły pochodzące od odrzutu działa. Systemy hydrauliczne są na M110 rozbudowane, oprócz ustawiania działa i wysuwania lemiesza zapewniają też podnoszenie i ładowanie pocisków i ładunków miotajacych do komory haubicy.
W Wietnamie haubice M110 cieszyły się dobra opinią, głównie ze względu na bardzo dobrą dokładność z którą pociski mogły być dostarczane na cel. Cenna była też możliwość szybkiej wymiany uzbrojenia z haubicy 230mm na działo 175mm i z powrotem, w zależności od bieżącej potrzeby (dokładność i siła ognia kontra zasięg).
| Długość (bez działa): | 6459 mm |
| Długość (z działem): | 7479 mm |
| Wysokość: | 2936 mm |
| Szerokość: | 3150 mm |
| Masa służbowa: | 26 500 kg |
| Uzbrojenie główne: | Haubica 8'' (203 mm) M2A2 na łożu M158 |
| Uzbrojenie pomocniczne: | brak |
| Opancerzenie kadłub: | Spawana płyta stalowa 12,7 mm |
| Napęd: | Ośmiocylindrowy, dwusuwowy widlasty turbodoładowany silnik wysokoprężny General Motors 8V71T |
| Moc (całkowita/dostępna): | 302 kW / 257,3 kW przy 2300 obr/min |
| Moment obrotowy: | 1328,9 Nm przy 1700 obr/min / 1213,6 Nm przy 1600 obr/min |
| Zapas paliwa: | 1100 L |
| Przekładnia: | Allison XTG-411-2A, 4 zakresy w przód, 2 wsteczne |
| Zawieszenie: | drążki skrętne, hydraulicznie blokowane do strzelania |
| Prędkość (na drodze): | 55 km/h |
| Zasięg: | 720 km |
| Głębokość brodzenia: | 1,1 m |
| Pokonywanie rowów: | 2,1 m |
| Przeszkody pionowe: | 1 m |
| Załoga: | 13 osób, z tego 8 w pojeździe pomocniczym (M548) |
