Prace nad wyrzutnią rakiet niekierowanych M72 LAW (Light Anti Tank Weapon) rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych w lutym 1958 roku. Zgodnie z oryginalnym jak na swój czas pomysłem konstruktorów tej broni miała to być lekka rakieta, którą żołnierz mógł przenosić, jej opakowanie służyło też jako wyrzutnia a po użyciu mogło być wyrzucone. Pierwsze testy przeprowadzono pod koniec 1959 roku a w marcu 1961 roku broń przyjęto na uzbrojenie Armii USA a potem także przez Marines pod oznaczeniem M72 LAW (ang. Light Antitank Weapon). LAW zastąpił wyrzutnię M20 strzelającą rakietami M28 kalibru 89 mm (3,5 cala) a także przeciwpancerne granaty nasadkowe. Broń składa się z pocisku rakietowego kalibru 66 mm i dwóch rozsuwanych rur z których zewnętrzna zapewnia rakiecie i mechanizmowi spustowemu osłonę przed wodą i brudem. Przed użyciem należy zrzucić osłonę, rozsunąć obie rury i odbezpieczyć broń. Wyrzutnia jest wyposażona w celownik ramkowy z zakresem od 50 m do 350m z rozdzielczością 25 m. Szczerbinka celownika zaopatrzona jest w mechanizm kompensujący zmiany temperatury otoczenia. Spust znajduje się na górnej powierzchni broni. Po rozłożeniu broń traci zabezpieczenie przed wodą nawet jeśli zostanie ponownie złożona. Gazy wylotowe silnika rakietowego, który kończy swoją pracę zanim rakieta opuści wyrzutnię, osiągają temperaturę 760 stopni Celsjusza. Wyrzutnia jest otwarta z tyłu, dzięki czemu w momencie strzału nie występuje odrzut broni, ale w momencie wystrzelenia pocisku za bronią powstaje niebezpieczny podmuch, groźny do 40 metrów od miejsca strzelania i w kącie 15 stopni na lewo i na prawo od osi broni. Po wyjściu z wyrzutni pocisk rozkłada 6 stabilizatorów i musi pokonać około 10 m żeby się uzbroić - jeżeli uderzy w coś zanim to nastąpi, nie zadziała zapalnik.
W czasie Wojny w Wietnamie pociski LAW wczesnych odmian były często stosowane przez wojska amerykańskie, przede wszystkim do niszczenia fortyfikacji, ale także jako zabezpieczenie w razie pojawienia się czołgów północnowietnamskich. Po raz pierwszy doszło do tego w czasie walk o obóz sił specjalnych Lang Vei. Niestety pociski LAW okazały się niewystarczające i obóz utracono.
Opracowano wiele wersji pocisku M72, w tym ćwiczebną, oznaczoną M190, którą można przeładowywać ćwiczebną rakietą M73 kalibru 35 mm. Inne wersje to:
| Długość wyrzutni (w stanie złożonym): | 630 mm |
| Długość wyrzutni (w stanie rozłożonym): | 881 mm |
| Kaliber rakiety: | 66 mm |
| Długość rakiety: | 508 mm |
| Masa służbowa systemu: | 2,5 kg, w tym masa rakiety: 1 kg |
| Prędkość wylotowa: | 144,8 m/s |
| Zdolność przebijania pancerza: | 300 mm |
| Zasięg maksymalny: | 1000 m |
| Zasięg skuteczny (cel ruchomy/nieruchomy): | 165 m / 200 m |
